Op 20/3/2024 overleed Kati Trijsburg-Peeters in de leeftijd van 74 jaar. 

Zij was de weduwe van Wim Trijsburg met wie zij tot de eerste bewoners van Aurorastraat 13 in Utrecht behoorde. Het was het eerste Ruimzichthuis en de proeftuin voor de Ruimzicht convivia van nu.

In de zomervakanties eind jaren 60 vervingen Wim en Kati, samen met Ries Nieuwkoop en zijn vrouw, in de vakantietijd de toenmalige directeur van het internaat Nieuw Ruimzicht, ds G.H. Wolfensberger. Zij organiseerden de zomercollecte en namen de eerste vrouwelijke bewoonster van het internaat aan. 

Het zijn vervlogen tijden, maar wel tijden die mede bepalend zijn geweest voor het Ruimzicht van nu. Wij gedenken haar met dankbaarheid.

Het jaar 2024 wordt voor m.n. bestuur en staf van Ruimzicht ook een jaar vol veranderingen.

Na 15 jaar van samen optrekken tussen de Bond van Nederlandse Predikanten en Stichting Ruimzicht in hetzelfde pand scheiden in 2024 onze wegen. Door de a.s. verhuizing van de BNP zal ook Ruimzicht ander onderdak moeten vinden. We zijn de BNP dankbaar voor al die jaren van samenzijn onder één dak, het zal wennen worden straks zonder de vertrouwde collegialiteit en zeker ook gezelligheid. Er worden door Ruimzicht de nodige stappen gezet om weer passende kantoorruimte te vinden en we staan er goedsmoeds in. Uiteraard wordt u en worden jullie op de hoogte gehouden.

Een ander dominerend punt op onze agenda’s is de verhuizing van de PThU van Groningen naar het Janskerkhof in Utrecht. En wat betekent dat voor Ruimzicht, omdat wij een aantal van de internationale studenten van de PThU onderdak bieden in het internationale convivium Casa Mundo in Groningen. Het zal gevolgen hebben voor Casa Mundo en hoe kan Ruimzicht de rol van gastheer voor de internationals mogelijk vorm gaan geven in Utrecht. In samenspraak met de PThU en andere partners proberen we een voor ieder goede, passende oplossing te vinden.

‘Onderdak’ is dus in deze adventstijd van ‘zoeken naar een herberg’ dus ook voor Ruimzicht een pregnant thema. Maar ook nu met alle vertrouwen!

De tijd van kerst is niet alleen een periode van vooruitzien en verwachten, maar ook een moment van terugzien. Wat is er veel gepasseerd in het afgelopen jaar.

Predikanten wisten, als er strubbelingen waren of dreigden te komen, hun weg naar Ruimzicht te vinden om een beroep te doen op coaching. Het hielp predikanten op weg om hun ambtswerk weer met vreugde en met bezieling ter hand te nemen. Door fuserende (wijk-)gemeenten in een krimpende kerk is het voor collega-predikanten soms lastig om helder te hebben: waar sta ik zelf in deze nieuwe setting en wat is mijn persoonlijke kern? De werkdruk is vaak hoog en hoe sneeuw je dan niet onder? De Ruimzicht-coaches wisten helderheid te scheppen en collega’s de weg te wijzen.

Er werd dankbaar gebruik gemaakt van de teamcoaching voor predikantengroepen. Om in groepsverband te ontdekken wat ieders sterke en zwakke kanten zijn en hoe het best van elkaars expertises in goede harmonie gebruik te maken. Overigens zou van de teamcoaching zeker meer gebruik gemaakt mogen en kunnen worden, meer aandacht voor dit werk van Ruimzicht staat op de agenda.

Het (dreigend) predikantentekort in de Protestantse Kerk wordt niet minder. We zijn dankbaar dat studenten die in een latere fase van hun leven besluiten de predikantsopleiding te willen gaan volgen, een beroep doen op het fonds Aktie Late Roepingen van Ruimzicht, om zo hun studie te kunnen bekostigen. Daarmee leveren we een goede bijdrage om a.s. predikanten in hun studie te faciliteren, ten dienste van de gehele Protestantse Kerk.

Convivia en Bestuur

De meeste aandacht ging uit naar de convivia en de bewoners. Bewoners die komen en gaan, hetgeen feestelijke en creatieve inauguraties met zich meebracht, met gloedvolle cabarets. En bij het ‘gaan’ vaak een wat weemoedig doch dankbaar afscheid. Met een wat minder in het oog maar nooit uit het hart. Ik ben er dankbaar dat ik de convivia mag begeleiden in het vormgeven van een spiritueel huisleven in de Ruimzicht-traditie en de bewoners in hun persoonlijke wel en wee.

Bestuur en staf zien terug op een zinvolle en geanimeerde bestuursberaadsdag, dit jaar gehouden in Utrecht. We ontmoetten elkaar voor gesprek in de huiskamer van de Wilhelminakerk, na eerst de sfeer van het conviviumleven te hebben geproefd in Tout Passe. Het thema van de bestuursberaadsdag was de stand van zaken rond het aantal predikanten (en het dreigende tekort) in de Protestantse Kerk en hoe Ruimzicht daarin van betekenis kan zijn. De dag werd afgesloten met een diner in de zomerzon in het Wilhelminapark.

De drieschappen van de convivia ontmoetten elkaar in november in de Wittenberg in Zeist, tijdens de jaarlijkse drieschapsberaads­dag. Het is altijd waardevol om, met steeds wisselende samen­stellingen van de drieschappen, elkaar te ontmoeten en van elkaars best practices te leren en te ontdekken dat je er qua muizen in de keuken en hoge energierekeningen niet alleen voor staat. Na een uitstekende lunch en een inspirerend liturgisch moment besloten we de dag met een gezellig en informeel delen van wat ieder aan ervaringen mee naar huis neemt. De studenten en staf zien terug op een mooie, winterse en gezellige drieschapsberaadsdag.

Zondag 11 september werd ds. Lennart Heuvelman in een feestelijke viering in de Utrechtse Domkerk verbonden aan Stichting Ruimzicht. De verbintenis werd geleid door ds. Ynte de Groot, voorzitter van het bestuur. De verbintenisdienst werd bijgewoond door veel bewoners, relaties van Stichting Ruimzicht, familie en vrienden van ds. Lennart Heuvelman. In de overdenking stond hij stil bij het verhaal van de Emmaüsgangers, met als thema ‘tijdens de maaltijd gebeurt het’. Convivium betekent immers tafelgemeenschap. Dat we een gastvrij hart hebben naar en voor elkaar, ons openstellen voor het verhaal van de ander ook bij intervisie en coaching, wenste hij Ruimzicht toe. Na de verbintenisdienst was er alle gelegenheid om elkaar te ontmoeten met een hapje en een drankje. Daar werd dan ook ruimschoots gebruik van gemaakt. Het was een feestelijk en opgetogen samenzijn in een gastvrije Domkerk!

Opening convivium ‘De Pastorie’ in Amsterdam

Het geboortekaartje ‘Woohoo! Een nieuw convivium op komst!’ ligt nog vers in het geheugen. Intussen hebben acht bewoners hun intrek genomen in het nieuwe convivium ‘De Pastorie’ aan de Olympiakade in Amsterdam. Het is een uniek samenwerkingsproject van Ruimzicht en de Protestantse Kerk Amsterdam. Zaterdag 3 september was de feestelijke opening van De Pastorie, met een viering in de naastgelegen Willem de Zwijgerkerk, de uitstekend verzorgde stichtingsmaaltijd en de inauguratie van de acht nieuwe bewoners. Een opening zoals we bij Ruimzicht gewend zijn, met inspirerende woorden, vrolijkheid en uiteraard een cabaret verzorgd door de nieuwe bewoners. Onder leiding van interim-conviviumpastor legden we met jenga-blokken een fundament van hartelijke, stichtelijke wensen een symbolisch fundament. Wat is de oude pastorie van de Willem de Zwijgerkerk prachtig verbouwd tot een gloed nieuw huis. Wat nog aan het geschiedenis van het pand herinnert, is de oude plafonnière die oud-conviviumpastor Florida de Kok aan de nieuwe bewoners van De Pastorie schonk. En we hopen en wensen dat het convivium en haar bewoners een lichtpunt in de buurt mag zijn, een welkom en gastvrij huis en thuis.

Na mijn verbintenisdienst in de Utrechtse Domkerk op 11 september jl. werd mij meer dan eens gevraagd naar de woorden en oorsprong van de zegen die ik aan het einde van de viering meegaf. Het zijn de woorden van ‘de zegen op het Jacobspad’, de route die uiteindelijk leidt naar Santiago de Compostella.

Aan het begin van mijn predikantenloopbaan, was ik predikant in het Zeeuwse Aagtekerke, in combinatie met het ouderenpastoraat van de Vlissingse Sint Jacobskerk. In die periode kwam in een liturgisch tijdschrift ‘de zegen op het Jacobspad’ langs, die me sindsdien dierbaar is. Ik geef deze zegen jullie en u nogmaals graag mee.

Ds. Lennart Heuvelman

Gezegend is je weg,

dag aan dag, stap voor stap.

Gezegend is wat je lukt en wat je mislukt.

Gezegend zijn de mensen die je gelukkig maken.

Gezegend zijn de mensen

die je stenen in de weg leggen.

Gezegend is wat je bezighoudt en wat je rust geeft.

Gezegend is je weg,

dag aan dag, stap voor stap.

Ga jouw weg in vrede,

God gaat met jou.

(Zegen op het Jacobspad, De Eerste Dag herfst 2008)

Met vreugde laat het bestuur van de Stichting Ruimzicht weten, dat per 1 september a.s. ds Lennart Heuvelman in dienst zal komen als nieuwe Ruimzichtpredikant. Hij volgt ds Florida de Kok op, die Ruimzicht begin dit jaar verliet.

ds Lennart Heuvelman is geen onbekende voor Ruimzicht. Hij woonde ooit in een convivium, was student-bestuurslid, gewoon bestuurslid en voorzitter van de raad van toezicht. Hieronder stelt hij zichzelf aan u voor.

De kerkelijke verbintenis aan het werk van Ruimzicht zal plaatsvinden in een kerkdienst op zondag 11 september om 15.00 uur in de Domkerk in Utrecht.

namens het bestuur, ds Ynte de Groot

‘Voor alles is een tijd…’

Ik mag me graag laven aan de wijsheid van Prediker. Ook aan de relativering die ervan uitgaat. 

Ik had nooit kunnen denken, toen ik in 1990 als student in Akapella kwam wonen, dat ik in 2022 Ruimzichtpredikant zou worden. 

Misschien maar goed ook, want je laten meevoeren op de stroom van het leven is misschien wel het meest wijze. Al moet je natuurlijk ook gewoon zelf de nodige stappen zetten.

Na het afronden van mijn studie theologie in Utrecht, werd ik predikant respectievelijk op Walcheren, in het Westland en de laatste 14 jaar in de Grote Kerk van Naarden. Daar bevestigde ik destijds collega Florida de Kok als conviviumpastor en namen we in kleine kring onlangs ook afscheid van Florida als conviviumpastor.

Ik ben zowel verheugd als dankbaar dat ik haar opvolger mag zijn. Ik zie ernaar uit ‘het werk dat immer doorgaat’ voor Ruimzicht ter hand te nemen. Voor zowel de conviviumbewoners, als de collega-predikanten t.a.v. coaching en intervisie, als de Protestantse Kerk in het algemeen en het gezicht van Ruimzicht daarin te mogen zijn. 

Voor de volledigheid: ik ben 51 jaar, mijn levenspartner is Fleur Lempers en samen hebben we 5 kinderen (tussen 17 en 21 jaar). We wonen met zijn allen net buiten Naarden-Vesting, een plek waarmee we ons nauw verbonden voelen.

Ik hoop zo spoedig mogelijk met alle betrokkenen van Ruimzicht kennis te maken, allereerst met de bewoners van de convivia.

Maar alles op zijn tijd.

Met genoegen zie ik uit naar de samenwerking met staf, bestuur en raad van toezicht. En ik verheug me op de bevestigingsdienst op 11 september.

Met een hartelijke groet, Lennart Heuvelman

Tijdens de weken voor het moment suprème was het nog onzeker of de conviviumdag überhaupt door kon gaan, laat staan in de oorspronkelijke vorm. Als middenweg is er besloten om een hybride vorm uit te voeren: elk convivum dat niet uit Utrecht kwam, kan bij een convivium uit Utrecht. Maar dat mocht de pret niet drukken.
De Zoomlink was aangemaakt en na een tijdje druppelden de convivia bij elkaar binnen.
We begonnen met een introductie van onze pontifex Haanstra, waarna elk convivium zichzelf introduceerde aan de hand van hun meest waardevolle object. In veel huizen was dit het object waarmee geïnaugureerd wordt, en zo ook bij ons in Akapella.
Onze Ruimzichtpredikant ad interim hield een prachtige toespraak.
 
Mede dankzij Google Maps-perikelen waren we vrij laat gestart. Dit betekende dat onze magen inmiddels hard rommelden en het dus alweer tijd was voor een overheerlijke lunch. Overladen door soepjes en broodjes vervolgde het feest.
Harry hield een mooie limo over de vriendschap tussen Jonathan en David, waarna de convivia een opdracht kregen. Ze moesten allemaal zich naar Akapella begeven en onderweg een gedicht schrijven over hoe de broederschap zoals bij Jonathan en David zich in hun convivium toonde.
Bij aankomst werd bevestigd hoe erg Ruimzicht op een familie lijkt: Tout Passe noemde zichzelf in hun gedicht het kleine broertje, dat op kan kijken naar grote broer Akapella. Die rol nemen we maar al te graag aan.
 
Hierna werden de conviviumduo’s weer op pad gestuurd, dit keer met een kratje en een aantal opdrachten. Na groot vertier en interconviviaal mixen eindigde iedereen gezamenlijk in het Griftpark. Hier werd een foto gemaakt, gelasergamed en bovenal lekker genoten van de gezon. Na een prachtige tijd werd aangekondigd dat de convivia weer naar hun huizen of gasthuizen konden keren voor een heerlijk diner.
Iedereen heeft er weer van genoten en het was fijn om eindelijk weer een normale conviviumdag te hebben. Volgend jaar TP?

Een herinnering. Zondagavond, terug op het internaat Nieuw Ruimzicht in Doorn na een weekeinde bij mijn ouders. Jas aan de kapstok, weekendtas naar de kamer en naar de Conversee, de gezamenlijke woonkamer. Daar zitten al enkele eerder teruggekeerden in een kring rond de grote ronde tafel. Volgens de gewoonte ga ik de kring rond en begroet iedereen met een handdruk. 

Er is koffie met ontbijtkoek, aangereikt door de Juffrouw. Naast haar zit Mevrouw, de echtgenote van de Baas Zondag is de vaste avond dat Mevrouw in de Conversee zit. Om de thuiskomers te begroeten en te vragen hoe het weekend was. Tegelijk bepaalde zij samen met de Juffrouw het menu voor de komende week. Wij luisterden met gespitste oren mee en probeerden – meestal met weinig succes – het menu in de door ons gewenste richting bij te sturen. Het moest nu eenmaal gezond zijn en binnen het budget passen. 

De Juffrouw, Mej. E.R. (Lize) Alderkamp, was het geliefde hoofd van de huishouding van Nieuw Ruimzicht. Zij overleed in 2006. 

De Baas, ds Gerrit Wolfensberger, de laatste predikant-directeur van het internaat, stierf in 2008.

Mevrouw, mw Betty Wolfensberger-van Paassen, adjunct-directeur naast haar echtgenoot, stierf op 27 juni jl.. Zij werd 96 jaar. Met haar overlijden is aan de intensieve episode “Nieuw Ruimzicht” nu echt een einde gekomen. Wij gedenken hen allen met eerbied en genegenheid.

ds Ynte de Groot